Vonnis
Eerstegeneratiemodellen zoals de Panasonic S1 zijn altijd opwindend om op de proef gesteld te worden. Vaak introduceren ze iets nieuws dat andere fabrikanten opvalt, hoewel ze af en toe genoeg belofte tonen om de hele markt in een bepaalde richting te sturen. Dus waar komt de S1 terecht? Waarschijnlijk ergens tussen de twee.
In veel opzichten is dit een meer verzekerd en competent debuutmodel dan we misschien hadden verwacht. Het heeft bijvoorbeeld al de eer om het meest levensechte elektronische zoekerbeeld van elke camera op de markt te hebben, een onderscheiding die wordt gedeeld met zijn S1R-broer of zus die is ontworpen met dezelfde eenheid. Ongetwijfeld zullen andere fabrikanten hun achterstand inhalen, maar Panasonic heeft het volste recht om voorlopig zelfvoldaan te blijven.
De bouwkwaliteit is uitstekend en de bufferdiepte is verrassend genereus, terwijl het beeldstabilisatiesysteem ook zeer capabel is. Er is ook veel te genieten over zowel het stilbeeld als de videokwaliteit van de camera, en de sensor is duidelijk erg goed. Hoewel het technisch gezien een eerste-generatiemodel is, staat de camera hier op de schouders van de G-serie modellen van het bedrijf, dus waar we uiteindelijk mee eindigen is geen geweldige verrassing, maar het is goed om te zien dat iets zo gevestigd en vertrouwd is vermengd met de voordelen van een volformaat sensor.
Minder positief is dat het autofocussysteem van de S1 iets achterloopt op de concurrentie en zijn tekortkomingen vertoont tijdens video-opnames en bij weinig licht. De camera is ook enigszins ongemakkelijk om af en toe te bedienen, om niet te spreken van groot en zwaar, terwijl het uitgebreide menusysteem een ​​beetje te veel functies bevat, waardoor het moeilijker is om te navigeren dan nodig is (hoewel de knop Disp. Hier van onschatbare waarde is voor meer obscure opties). De waarde van sommige van wat hier is, is ook de vraag; heeft iemand bijvoorbeeld aparte controles nodig voor helderheid, contrast, verzadiging, rode tint en blauwe tint van het LCD-scherm? Of twee verschillende niveaus van achtergrondverlichting voor het LCD-scherm op de bovenzijde? Of worden deze gewoon opgenomen omdat ze dat kunnen zijn?
Maar toch, als de S1 iets bewijst, dan is het dat Panasonic het serieus neemt om zijn full-frame rivalen aan te pakken, van wie sommigen op een vergelijkbaar punt zijn met hun eigen systemen. Door een dergelijk sterk model vanaf het begin vrij te geven, is het des te interessanter om te zien waar Panasonic de dingen van hieruit neemt.
Wedstrijd
Afbeelding 1 van 3
Nikon Z6
Met een full-frame sensor van 24,3 MP, op sensoren gebaseerde beeldstabilisatie, geavanceerde 4K-video-opname en een prijskaartje dat in dezelfde regio als de S1’s ligt, is de Z6 op dit moment misschien de dichtstbijzijnde concurrent. De Z6 heeft het voordeel dat hij aanzienlijk compacter en lichter is, hoewel de S1 twee kaartsleuven heeft en een veel gedetailleerdere EVF van 5,76 miljoen pixels.
Lees onze diepgang Nikon Z6 review
Afbeelding 2 van 3
Canon EOS R
Canon’s eerste full-frame mirrorless camera is nu net iets duurder dan de S1, maar de twee verschillen niet veel van elkaar op het specificatieblad. De S1 heeft sterkere videospecificaties, op sensoren gebaseerde beeldstabilisatie, twee kaartsleuven en een gedetailleerdere zoeker, hoewel sommigen naar de EOS R kunnen worden getrokken voor zijn 30.3MP sensor en zijn kleinere en lichtere lichaam, en het feit dat je kunt gebruiken met een decennium aan EF-glas.
Lees onze diepgang Canon EOS R recensie
Afbeelding 3 van 3
Sony A7 III
Sony’s A7 III is nu bijna een jaar op de markt en kan voor £ 300 / $ 400 minder worden gekocht dan de S1. Hij geniet ook van een compacter en lichter lichaam, een betere levensduur van de batterij, een breder assortiment compatibele lenzen en een hybride AF-systeem dat niet alleen dichter bevolkt is, maar zich verder uitstrekt naar de randen van het frame. Alles is echter niet verloren voor de S1, omdat het het voordeel heeft van iets sterkere videospecificaties en een meer gedetailleerde elektronische zoeker.
Lees onze diepgang Sony A7 III review
